به گزارش میراث آریا، فرزان احمدنژاد شامگاه جمعه ۲۹ فروردین ۱۴۰۴ در سومین شب از آیین رونمایی پویش «من میراثبان ایرانم» با اشاره به اهمیت حفظ و نگهداری این گنجینه گرانبها بیان کرد: در ایران، قدیمیترین آثار بهدستآمده همچون ابزارهای سنگی کشف شده در خراسان، سیستان و بلوچستان و مهاباد، بر اساس مطالعات تطبیقی، قدمتی حدود یک میلیون سال دارند. این یعنی پازل تاریخ و فرهنگ ایران یک میلیون قطعه دارد و هر قطعه از این پازل که از بین برود، یک بخش از هویت ما نابود شده است.
کارشناس و پژوهشگر میراث فرهنگی با بیان یک خاطره شخصی از ساخت پازلهای چند هزار قطعهای افزود: همانطور که در پازل، کمبود حتی یک قطعه باعث ناقص ماندن تصویر نهایی میشود، از بین رفتن هر اثر فرهنگی نیز بخشی از حافظه جمعی ما را نابود میکند. ما باید این حافظه را حفظ کنیم تا در آینده دچار خسران نشویم.
او با اشاره به دلایل بروز بیمهری نسبت به میراث فرهنگی گفت: این موضوع یک اشتباه ترکیبی است؛ هم از سوی حاکمیت، هم از سوی مردم. گسستی که میان سنت و مدرنیته ایجاد شد، از زمان آغاز تجددگرایی در دوره ناصرالدین شاه و پس از آن در دوران پهلوی اول، باعث کنار گذاشته شدن دانش بومی و سنتی شد. ما در گذشته با روشهایی نظیر قنات، آبخیزداری و آبخوانداری، در دل کویر تمدن میساختیم، اما امروز به دلیل بیتوجهی به این دانشها، با بحرانهایی مانند خشکسالی دستوپنجه نرم میکنیم.
احمدنژاد ادامه داد: امروز، نیاز داریم که میان متخصصان دانش سنتی و دانش مدرن، تعامل و همفکری ایجاد شود. طوفانهای فکری و جلسات مشترک میتوانند ما را در احیای راهکارهای بومی و تطبیق آن با شرایط روز یاری کنند. خوشبختانه مردم به اهمیت این پیوستگی پی بردهاند و اکنون بهترین زمان برای بازسازی این پیوند تاریخی است.
او در پایان با تاکید بر لزوم همراهی مردم و مسئولان افزود: باید در کنار هم، بدون حب و بغض، این مسیر را ادامه دهیم. پیشنهاد ما این است که فصلی یک بار، به مدت یک هفته و با بهانههایی متنوع، این پویش را تکرار کنیم تا اهمیت حفظ میراث فرهنگی در جامعه نهادینه شود.
کارشناس و پژوهشگر میراث فرهنگی در پایان گفت: من میراثبان ایرانم، چون این میراث، یادگار گذشتگانم است. من میراثبان ایرانم، چون این میراث، امانت آیندگان نزد من است. من میراثبان ایرانم، چون وظیفه دارم آن را به آیندگان منتقل کنم.
انتهای پیام/
نظر شما